Ve Yaşamak

Elif ÇAMAŞ ÖZATİK

bilgi@gunesgazetesi.net
Facebook'ta Paylaş

     Bir hayaldi gözlerimde yaşamak,
     Ne dünü, ne bugünü, ne yarını bilmeden.
     Bir rüzgardı nefes almak, Ne bu dünyada, ne ötede tasvir edemeden.
     Maviydi mutluluk, Hayallerdi pembe, Ne siyahdı, ne beyaz her renkten gökkuşağı tadında biraz.
      Bulutlar ağlıyor, arşı endamla sonsuzluğu kapatıveriyordu, Ne yıldız var, ne özgürlük görüntüsü.
     Yer sarsılıyor, kendini yenileyen bir hücre gibi, Ne bir kalıntı kalıyor, ne de eser.
     Sular ihtişamla yükselirken, Önce selam duruyor bize, sonra haydi diyor vakit tamam..
     Haşmeti ve Erdem'i sonsuz bir ses ile titriyoruz, Okulda ders bitince ve başlayınca çalan zil misali. Ders bitiyor eve dönme vakti diyor Ses..
     Özüne dönme vakti, Ne egon, ne paran senin bu okulda kalmana yetecek artık..
     Bu kayıp değil kavuşma bu, Ne annenden, ne babandan uzakta olmama anı. Ve yaşamak, Ne o anı, ne de şimdiyi yaşamak.
     Bir hayal gibi gelip geçen, gözlerinden ruhuna akan bir okuldur yaşamak.! Ne direk notunu öğrenebileceğin, ne de nota göre davranabileceğin..
     Yağmur damlaları bile birbirine değmezken, Ne ona kem bak, ne fesat. Ölüm dediğin saliseden azken, Sen başını önüne alda ders bitmeden doğruya et biyad..!
     Hayırlı Cumalar,
     Saygılarımla
     Mimar Elif ÇAMAŞ