Sen   uzun zamandır  çok yorgun ve hasta idin  Vuslatcığım.. Ülkemizde her şey çok değişti her sabah başka bir özgürlüğe uyanıyoruz (Daha önceleri  Ülkece bize    bayramlar da yapılan kutlamalar  sıkıntı  verirmiş zaar)  Şimdi  onlardan  bir, bir kurtuluyor  daha bir özgürleşiyoruz..

  

Öyle diyor bizi idare eden amcaların.. 

Tabi ki  onlara  gönülden inanıyoruz..

 

Neydi o milli bayramlarda bir heyecanla kalkmamız, aman törene yetişelim diye koşturmamız. Sonra hep bir ağızdan İstiklal Marşı’nı okumamız ..  Fakat  inanamazsın  haftalardır  dünün yanlış olduğunu  gelecek günlerin mutlu olunacağını  ve  güzel olacağını günlerdir tartışıp anlatıyorlar..   İzliyor ve inanıyoruz!!..

 

Tabiki ben de yaşım itibariyle hüzünlüyüm; benim bayramlarımdaki coşkuyu ve ciddiyetti arar gibiyim !!..

 

  Yazıkk'kiii erken doğmuşum diyor  geriden gelen çoçuklara gençlere bakıp gıpta ediyorum..

 

Neden mi? Onlar  bundan sonra   milli bayramları daha özgür kutlayacaklar diye..

 Benim anlamam zor  be  Vuslatcığım..

 

Ben yine ATA’ya gitmek, yine hazır ola geçmek yine İstiklal Marşımızı söylemek, yine bayrağımızın göndere çekilişini gözümle takip etmekten yanayım :

 

Öğreniyoruz ki yanlış yapmışız bunca yıl; bunu da anladık ülkece ..

 

Sen daha o yıllarda  16, 17 yaşında olmana rağmen Fatsa’mızda olan bütün sosyal faliyetlerin içinde olman dolayısıyla, bizimle birlikte “Ata’mıza çelenk” koymalar falan zormuş meğer!!

 

Yaştaşlarından çok farklı oluşun “Türkiye Yardım Sevenler Derneği   Fatsa şubesinde” yıllarca hem arka planda, hem de yönetimde   bütün özverinle çalışman, o küçük yaşına rağmen teyzelerinle koşturman, sendeki gönül yüceliğin ve sabrın göstergesiymiş    Vuslatcığım..

 

O zaman da sesin çıkmaz  hep hanımdın.. Hepimize verilen paylaşılan  ve sana da düşen  görevini   büyük özveri ve ciddiyetle yapardın..

İki senedir çektiğin büyük sıkıntılarda da  en  yakının da olanların ifadesine bakılırsa bir günde çok kötüyüm  ızdırabıma dayanamıyorum diye yakınmadığın kadar sabırlı olman,   bir hafta öncede bana seni ziyaret ettiğimde, iyiyim “Ceyhan teyzeyi” ne güzel söyleyip hepimizi inandırdın..

İşte Vuslat,   geride kalanlar, seni sevenler, Başta yaralı anacığın, sevgili eşin, yavrun, dostların, arkadaşların, seni hep güzelliklerin le hatırlayacak ve inanki seni hiç unutmayacağız..

  Her 19 Mayıs tarihli, takvim yapraklarını koparırken duracağız:

Düşüneceğiz, hüzünlenip ağlayacağız.. SENİ SEVEN HEPİMİZ..

 

Mekanın cennet olsun güzel kızım.. Nurlar  içinde yat  inşallah..

 **

Yüreğine korlar  düşmüş anacığının ateşini söndürmeye Fatsamızda yaşayan bunca dostun duaları yeter mi bilmiyorum Vuslatcığım  inan ki  Bilemiyorum... 

 

Not : Acımız büyük Hepimiz in evladıydı Vuslat.

Buradan arkadaşım dostum Ruhan’cığıma  ve hiçbir fedakarlıktan kaçınmayan gecesini gündüz yapan sevgili damadımız oğlumuz Osman Karayel’e, can dostu dert arkadaşı güvencesi Leyla Aras’a ve bu günlerde demek ki böyle gençler de varmış dedirtiren Esra Aras’a, yavrularına kolkanat açıpta yaralarını sarmaya çalışan o muhteşem aileye Allah’tan sabır diliyorum..