Eskişehir Anadolu Üniversitesinde görevli Fatsa'lı Hemşehrimiz Prof. Dr. Nadir SUĞUR yazdı... CORONA VİRÜSÜ SALGINI SÜRECİNDE NE YAPMALI?

Corona virüsü çok ciddi bir salgın olarak ortaya çıktığı andan itibaren tıp ve sağlık alanında uzmanlardan oluşan bilim kurulu oluşturuldu.
 

Bilim kurulu ve sağlık çalışanları çok büyük bir özveriyle işlerini yapmaya devam ediyorlar.
Fakat sosyal bilimler kurulu henüz kurulmadığı için Corona salgınıyla mücadelede ciddi sosyal sorunlar ortaya çıkmaktadır..
Burada bir sosyolog ve sosyal bilimci olarak naçizane şu önerilerde bulunmak isterim.
1. 20 yaş altı ve 65 yaş üstü sokağa çıkma uygulamasında toptancı bir yaklaşımdan vaz geçilmelidir. Günün belli saatlerinde 20 yaş altı ve 65 yaş üstü insanlara yetkililer tarafından belirlenen belli yerlere çıkabilmelerine imkan sağlanmalıdır. Bu amaçla 65 yaş üstü ve 20 yaş altı insanlara günde 2-3 saatlik bir zaman dilimi verilebilir.
2. 20 yaş altı ve 65 yaş üstü insanların nerelere gideceğine o şehrin insan trafiği ve iş yoğunluğu olan cadde ve sokakların yapısını daha iyi bileceğinden dolayı yerel yönetimler karar vermelidir.
3. Kentlerdeki büyük parklar, geniş alanlar, büyük hacimli müzeler, kentlere yakın park ormanları, vilayet sınırları içerisindeki geniş ormanlar ve doğal alanlar kontrollü bir şekilde insanların kullanımına açılmalıdır.
4. Corona virüsünden korunmak için genellikle büyükşehir statüsü olan şehirler ve Zonguldak bir grup ve diğer tüm şehirler bir başka grup olarak ikili bir ayırma gidilmektedir. Ülkemiz coğrafi olarak büyük bir ülkedir. Bölgelerin nüfus yoğunluğu ve şehirlerin büyüklükleri hesaba katılarak bu gruplama sayısı 4, 5 veya gerekiyorsa 10’a kadar çıkarılmalıdır. Sokağa çıkma sınırlamaları ile ilgili uygulamalar kademeli bir şekilde buna göre yapılmalıdır.
5. İnsan trafiğinin yoğun olduğu iş merkezleri, alış-veriş caddeleri ve şehirlerin sahil boyu yürüyüş yolları gibi yerlere sınırlamalar getirilebilir. Ancak insan trafiğinin az olduğu kenar mahalle ve semtlerde bu tür kısıtlamalar azaltılabilir.
6. Çok sayıda iş kolunda insanlar zor şartlar altında hayatlarını riske atarak çalışmaktadırlar. Virüsün bulaşma ihtimali yüksek olan iş-kollarında çalışanların sayısı azaltılabilir. İş kaybından dolayı çalışanlar mağdur edilmemelidir. Gerekirse bu kaybı devlet ve işveren birlikte karşılamalıdır.