ANNELER GÜNÜ
‘ Anne’ ne kadar önemli ve değerli bir sözcük. İlk gördüğümüz, ilk tanıdığımız, sesini duyduğumuz, kokusunu içimize çektiğimiz. İlk sözcüğü, yürümeyi, koşmayı, tırmanmayı, yemeyi, içmeyi yaşam için gerekli olan tüm ilkleri yanıbaşında öğrendiğimiz.
Sevgiyi, güveni, paylaşmayı, vicdanı, merhameti, hüznü, mutluluğu; insana dair olan ne varsa kollarında hissettiğimiz.
Varlığına şükrettiğimiz, yokluğunda hangi yaşta olursak olalım küçük bir çocuk gibi kalakaldığımız birbaşımıza.
Yemeğin en tatlısı, huzurun en hissedileni, yaslandığımız en güçlü sırt…
Telefonun ucundaki güven veren ses, gece yarısı, sabahın körü kapısı çalınıp en çok sevinen yürek. Yazımızı ilk okuduğumuz eleştirmen, resim çizen, şarkı söyleyen, okuyamadığımızda okuyan, kalem tutamadığımızda kalem, çizemediğimizde boya olan..
Hayallerimizin sınırsızlığı, dünyanın kocamanlığı. Her ülkenin, her milletin ve her insanın aslında aynı olduğunu, farklılıklarımızınsa zenginlik olduğunu anlatan. Düştüğümüzde kaldıran; yaralandığımızda acımızı alan, ağrımızda sızımızda her yanı ayrı sızlayan…
Başucumdaki bir çift el, gece uykusunu unutan, sabahın körü yanıbaşımızda olan..
Uğurlayan, karşılayan, gönderen, tutan, kollayan…
Gün gelir git diyen, gün gelir kal diyen; hem gitmemize hem kalmamıza sevinen..
Herşeyin temeli, bir çocuğun yetişmesindeki en önemli etken..
Hayat görüşünü yaşamımızın temeli yaptığımız... Her bireyin eşit olduğunu, toplumda kadın erkek birlikte söz sahibi olduğunu; iki bireyin birbirinin tamamlayıcısı olduğunu ve daima yanyana yürümek gerektiğini öğrendiğimiz..
SONSUZ SEVGİ, SONSUZ İLGİLİ, SONSUZ GÜVEN…ANNELERİMİZ..