REİNA
Eskiden ne yazacağım konusunda sıkıntı çekerdim. Yerel bir gazeteye yazıyorum. Elbette yerel konularda olmasını tercih ederim. Ancak son yıllarda genel konular yerel konuların önüne geçmiştir. Fatsa Otogarının durumu, Mandıra’nın ne için ve nasıl değerlendirilmesi gerektiği, balıkhane vs. elbette önemli konulardır. Ancak son 1,5 yılda terör olaylarında kaybettiğimiz iki bine yakın insanımızın durumunu göze aldığımızda yerel konuların ikinci planda kalmasının nedeni daha da iyi anlaşılacaktır.
1980 li yıllarda gerek sol ve gerekse sağ terör otobüs duraklarında insanları silahlarla tararlardı. Okuduğumuz gazetelerin görülmemesi için ceket altına saklardık. Duraklarda nereden geleceği belli olmayan kurşunlara hedef olmamak için otobüs beklerken bir yanımızı elektrik direğine siper eder öyle beklerdik. Bugün aynı duruma geldik. Attığımız her adıma dikkat etmek durumundayız.
1990 lı yıllarda Bakırköy Sahilinde bir alış veriş merkezi açıldı. İstanbul’un ilk ve en büyük alışveriş merkeziydi. İstanbul Anadolu Yakasından hiç değilse iki haftada bir onca yolu göze alır ziyarete giderdik. Şimdi zaruri ihtiyaç yoksa alışveriş merkezlerine gitmemeye gayret gösteriyoruz.
Kıbrıs’ta, Paris’te, Bangkok’ta ve Köln’de yılbaşı geçirdik. İstanbul’da otellerin veya okulların sosyal tesislerinde de yılbaşı geçirdik. Son yıllarda Reina türü terör olayları nedeniyle bizim için bir takvim yılının bitip yeni bir takvim yılının başlamış olmasından öteye bir anlamı olmayan yılbaşı gecesi bu anlamını da yitirmiş olduğundan bu yıl evimizde oturduk. Tedbirli olmak gerekiyordu. Pazar sabahı kalktığımızda ne Paris’tekinden, ne de Bangkok’takinden kendi adımıza çok büyük bir fark görmedim. Ancak Reina haberleri içimizi yakıyordu.
Günün ilerleyen saatlerinde sosyal medyada yayınlanan akıl ve hafıza durgunluğuna neden olabilecek mesajları görünce üzüntümüz daha da katlandı. İnsan olduklarını asla kabul edemeyeceğim iki ayaklı yaratıklar nerdeyse bu elim olayı yapan bir başka yaratığı kahraman ilan etmedikleri kalmıştı.
Ülkenin bu hale gelmesinde emeği geçenler, eserlerinizle övünebilirsiniz. Helal olsun sizlere ki insan öldürülmesinden hoşnut olabilen bir nesil yetiştirdiniz. Yine helal olsun size ki Şahan Gökbakan gibi bir komedyenin dediği gibi ülkede yetkili bir kişiyi eleştirdi diye yüzlerce insan cezaevlerine konurken, onlarca insanın ölümüne sebep olanlara övgüler yağdıranlar ifadeye bile çağrılmıyor. Bu nerden nereye geldiğimizin, demokrasi ve eşitliğin ne denli örnek olduğunun en bariz göstergesidir. Temennimiz sonumuzun hayırlı olması yönündedir.
