AFFET ÇOCUK

Av. Nur Hilal GÜNDÜZ

nurhilalgunduz@gunesgazetesi.net
Facebook'ta Paylaş

       İnsan ağlayarak yazar mı, yazıyor işte. Gözlerimden yaşlar dökülürken yazıyorum bu satırları. Ne yapsam gitmiyor gözümün önünden, küçük çocukların kıyıya vuran bedenleri. Umuda açılmışken, ölümün kucağına düşmüş çocuklara, dayanmıyor insanın yüreği. Bir de annesini düşünüyor insan, başka çaresi kalmayan, gecenin karanlığında yavrusunu kucağına alıp, denize açılan yeni bir hayata sığınmaya çalışan annesini düşünüyor. Nasıl koptu annesinin kollarından, nasıl düştü o soğuk sulara küçük bedeni. Kim aldı hayatını elinden, kim çaldı çocukluğunu...
    Nereye gidiyordun güzel çocuk, nasıl umutların vardı senin. Yeni oyuncak hayali kuruyor muydun, yoksa sadece sıcak bir yemek, uyuyacağın bir yatak mıydı hayalin. Annenin kucağında olsan yeterdi senin için, annenin koynunda onun kokusuyla uyusan yeterdi. Oyuncak hayalin yoktu. Belki de sadece sokaklarda silah sesleri olmadan koşmak istiyordun, güvenle sığınabileceğin bir evin olsun istiyordun, dört duvarı ve penceresi olan. Kimilerinin çok az bulduğu, senin için öylesine fazlaydı ki.
    Aslında güzel bir evin vardı, bahçesinde meyve ağaçları olan, salıncaklarında savrulduğun, babanın eve dönüşünü beklediğin, dedenin kucağında masallar dinlediğin, sadece oynarken yorulduğun.
    Sonra bir gün ansızın, eli silahlı adamlar geldi sokağınıza, bombalar patladı evin yakınlarında. Babanı aldılar evden, evinin duvarları yerle bir oldu. Tek bir çare kaldı evini, yurdunu terkedip gitmek. Annenin elinden tuttun, tek güvendiğin insanın kucağında çıktın uzak yollara. Denizleri aşıp, yeni bir yuva bulmaktı tek dileğin. Karşına çıkan deniz, umudun değil, sonun oldu bilemedin. Üşüdün, üşüdün de sıcak bir ele uzanamadı elin.
     Ne oldu sana çocuk, ne oldu da üşüdün bu kadar. Ne oldu da kimse uzatamadı sana elini. Herkes uzaktan izledi olanı biteni de, kimseden sıcak bir el uzanamadı yüreğine. Küçücük bedenin bir sabah ansızın çarptı herkesin yüreğine. Kanattı vicdanları, sızlattı her bir burun direğini.
    Affet bizi çocuk, tüm insanlığı affet. Savaş çığırtkanlığı yapanları, insanları yerinden yurdundan edeni, barışı lütuf sayanları, kendini insan sananları affet. Kendinde öldürme hakkı görenleri, kendi çıkarı için başkasını ezenleri, susanları, izleyenleri, oyuna getirenleri ve tüm bu oyuna gelen bizleri affet çocuk...