EMEKSİZ YEMEK OLMAZ

Facebook'ta Paylaş

    Son zamanlarda kadro bekleyen memur ve üniversiteli işsizler ordusu haberlerinden sıkıntı geldi iyice.Her sene sınav tercihleri yapılacağı zaman mevzumuz bu. Çok iyi bir üniversiteden mezun olamayanın iş şansı azmış,bitirenleri KPSS bekliyormuş,yok efendim sınavdan iyi puan almış atanamamış,üniversite okumuş iş bulamıyormuş,dil bilmeyene     Eee hayat zor, hayatına iyi bir yatırım yapmadıysan daha da zor. Uzun yıllar önce memlekette birbirine en yakın üniversitenin arasında 600 km mesafenin olduğu zamanlarda bende hasbelkader bir üniversite okudum.Maşallah şimdi neredeyse her köyde bile üniversite var. Yetmedi lisans tamamladım,nasipse bu yıl bir de Adalet okumayı düşünüyorum. O zamanlarda KPSS sınavları da yoktu,bu kadar atölye,fabrika,mağaza vs.’de yoktu ve olanlara bile yine tanıdık vasıtasıyla eleman alınıyordu yani ekmek aslanın midesindeydi.Torpili olanlar Lise’den sonra memur oldu bir şekilde. Peki olmayanlar ne yapacaktı? Bir B planı bulacaktı. Bende kuaförlüğe merak sardım ve öğrendim,şimdi bir işyerim var. İşyerimi açarken devletten tek kuruş destek almadım,üniversite okurken kredi bile çıkmadı bana, şu yaşıma geldim devletin tek kuruşu bana nasip olmadı. Param varsa okudum, param varsa meslek sahibi oldum,çok mu vardı,yoktu elbette ama biraz sıkmak gerekiyordu. Şimdi ben devletin üvey evladı mı oluyorum? Herkes kadar okumuş,çalışmış biri olarak devlet bana da borçlu o zaman.

    Şimdiye kadar birşey almamışken, işyeri sahibi olalı çeşit çeşit de vergi ve masraf ödüyorum,insanları meslek sahibi ediyorum. Bu memlekette donanımlı olmanız yetmiyor malesef,şansınız da olacak,torpiliniz  de. Bunlar da yoksa ya avaz avaz bağırıp iş istersiniz ki, kimse sizi duymaz yada çalışıp didinip alternatif bulacaksınız yani mecburen bir B planınız olacak. Bir gün Allah’ın huzuruna çıktığınız zaman, paranı nasıl kazandın?,nerde harcadın? diye sorulduğunda alnımın teri ile, kimsenin hakkını yemeden kazandım diyebileceksiniz.
    Devlet herkese kadro açamaz,nihayetinde onun da bir kontenjanı var.Torpil kontenjanı bittikten sonra kalan kadrolara, şanslı ve çalışkan olanlar yerleşir. Geride kalanlar başının çaresine bakacak. Biraz emek, biraz da şans ile, o da varsa tabi, birşeyler başarmaya çalışacaksınız. Malesef hayat acımasız ve zor. Okumak yetmiyor artık, çünkü artık herkes okuyabiliyor.Üniversite mezunu olmanın bir ayrıcalığı kalmadı. Şimdi eğitiminize kişisel özellikler, farklı donanımlar da yüklemeniz gerekiyor ve şimdi okuyabilmek için çok daha fazla para gerekiyor.
        Bu ülkede bu kadar parlak zekalı genç, kapağı devlete atıp rahat etmenin derdine düşmese, bireysel olarak değilse bile,birkaçı bir araya gelip ticaret yapsa,üretim yapsa aslında çok daha mutlu ve kazançlı olurlar. Belki, bizden de bir dünya markası çıkaracak kadar zeki ve çalışkan bir çok genç var aslında ama ilk hedefleri KPSS. Yani az emek,kolay ve çabuk para,garanti emeklilik. Öğretmenliğim zamanında, şimdi üniversitede okuyan öğrencilerim uğruyor bazen,okuldan sonraki ilk hedefleri memuriyet. Bir sınav demek hayatınızdan giden 1 yıl demek. Denesinler tabi ama kendi işlerini kurmak zor ve zahmetli geldiğinden kolaycılığa kaçmayı tercih ediyorlar.
    Bir ülkede işsizliği sıfıra indirmek, herkesi iş sahibi yapmak ütopya’dan öte gidemez, öyle bir dünya yok.Aynı zamanda herkesin memur olduğu,üretmeyen,sadece alan vermeyen bir toplum da en son kendi krizinde boğulur gider. Ülkeyi ayakta tutan üretimdir, bizim ülkemizde kamu üretmez, devletin fabrikası yoktur, olanı da kapattılar zaten. Devlet geri ödemeli ve ödemesiz krediler veriyor, ben yapmıyorum siz yapın diyor kısaca.Ülkeyi kalkındıran da üretendir,satandır ama gördüğü kıymet tl bazında 5 kuruş etmiyor.Seçim öncesi müjdelediği prim ve vergi borcu affı da,meclis tatili ile birlikte güme gitti. Sen isteğe bağlı primleri zorla ödetirsen, ticarete bir düzen getirmezsen millet de korkar, haklı olarak memurluk diye ağlar durur.Sınavlara girer çıkar,cesareti kırılır,olan kendine olur işte.
    Bu ülkede kronik tembellik var, çalıştırıp işletmeye de hiyerarşik düzenin en tepesinden başlamak lazım. Oy avcılığı yapmak için insanları tembelleştirdiler. Dilenmeyin,kalkın çalışın.İş seçen işsiz kalır.Okudum diye büyüklenmenin alemi yok.Bu ülkede milyonlarca insana ekmek veren büyük firmaların,zincir mağazaların kurucuları üniversite mezunu değildi.Emeksiz yemek olmaz..