2 TEMMUZ SİVAS KATLİAMI
2 TEMMUZ 1993 yılı tarihimizin kara lekesiydi ve hep öyle kalacak. Sivas Madımak Otel’de, onlarca aydınımızın, genç, yaşlı, çocuk demeden katledilişinin 21. Yılıydı bu yıl. Üzerinden geçen, onca yıla rağmen sorumluların halen cezalandırılamadığı, davaların düştüğü, gözönünde olanların bile, bir şekilde hakettiği cezayı almadığı bir utançlar zinciri 2 Temmuz 1993...
Bu konuda CHP Milletvekili, sanatçı Sabahat Akkiraz’ın bir yazısını paylaşıyorum sizlerle.
‘Sivas’ı unutmak mı?
Kimi unutmak mesela?Muhlis Akarsu’yu, Menekşe’yi, Edibe’yi mi unutayım?
Neyi unutmak mesela? Otelin önündeki binlerce ağzı salyalı yobazı mı unutayım?
Kırılan camlardan dışarı uçuşan perdeler ile tutuşan canları mı unutayım?
Teşhis etmek için yanmış vücutlara baktığımızı mı unutayım?
İlaçlanmadan gavur ölüsü gibi battaniyelere sarılan şehitlerin, vücutlarından battaniyeleri ayırmak için çığlık atan aileleri mi unutayım?
Acılarımıza hayırlı olsun diyenleri, Sivas’ı sadece işi geldiğinde konuşan çıkarcıları mı unutayım?
Ben Sabahat Akkiraz. Hergün bunları yaşıyorum. O yüzden ne unutmadım aklımda, ne de unutmayacağım. Yaşıyorum bu acıyla....’
Sibel Yerdeniz de; yazısında o günü anlatırken, boğazımıza bir yumruk saplanıyor da bir türlü çıkmak bilmiyor. ‘Hani nerede yaşamak görevdir yangın yerinde;yaşamak insan kalarak..’diyen o güzelim insanlar?
‘Bir insan ömrünü neye vermeli diye soran canlar.
Hani nerede yüreklerimizin yarısı, nerede kaldılar? Diyor yazısının sonunda Sibel Yerdeniz.
Sahi nereye gitti, yüreğimizin yarısı, nerede kaldı vicdan, nerede hüzün ve içimizden taşan insanca duygular?
Unutmanın alacakaranlık sularında ilerlerken, ne geçmiş, ne şimde kalıyor ellerimizde. Yarın ise muamma...
