ŞEYMA'NIN KATİLLERİ!!!
Daha 16'sındaydı, kızımız Şeyma. Okulunun, en başarılı talebelerindendi. Siyasal okuyup, bürokrat olmaktı, tüm hayali. O küçük yaşında, İspanya'yı bile görmüştü, başarılarından dolayı. Ailesinin son çocuğu, tek kızıydı. Az yemek yediği için bebekken, çokta nazlıydı. El bebek, gül bebek büyütüldü. Sessiz, sedasız, hanım hanımcık bir kızdı. Maalesef onu, Dolunay kavşağında ki, elim bir kaza bizden aldı.
Mahallemizden bir can daha toprak oldu. Mahalle sessiz, Fatsa ıssız, herkes ağlıyor yalnız. Evet ölüm elbette takdiri ilahi, vade Allah'tan ama bunun zanlısı Karayolları! Sadece bu cinayetin sahibi değil, Karayolları. Kendileri bir seri katil. Kaç kaza oldu, 1. ve 2. yarmada, sayısı belirsiz. Kaç can daha verilmeli, lafımızın geçmesi için? Sinyalizasyon koyun dedik, üst geçitin yeri orası olur mu dedik, dediğimizle kaldık. Çok mu masraflı olurdu, bu işin çözümü? Hangi para birimi getirebilir, Şeymamızı geri? Şimdi anlatın 'Yavruum, Yavruuum!' diye ağlayan, Emine Teyzeme, meramınızı. Omuzları çökmüş Cemal Amcama söyleyin, tüm bildiklerinizi. İki gündür yerlerde kalan Abilerine, ifade edin mazeretlerinizi. Yazdık olmadı, çizdik olmadı. Artık susacak takatimiz kalmadı. Madem okumadınız bizim yazdıklarımızı, şimdi tüm ülke görsün ayıbınızı. Bugün Şeyma'ya olan, yarın Fatma, öbür gün Tolga'ya olmaması biz, siz bu satırları okurken, o mevkide eylem yapmış olacağız. Bundan, ulusal basının da haberi olmuş olacak. Ha sesimizi duyarlar mı, bilmiyorum ama duymazlarsa, bizim daha yüksek sesle bağıracağımızı biliyorum!
Artık susma zamanı değil! Artık oturma zamanı hiç değil! Ülke zaten uykuda, bari sen ayağa kalk FATSA!