İnsan bir kez şikayet etmeye görsün halinden, şikayeti pul pul dilekçe olur görmeyenlerin gözünde. İnsan bir kez hayır demeye görsün, evetler kül kül savrulur üzerinden.

  İnsan bir kez yazmaya görsün, kelimeler kuş olur uçar her türlü duvarın üzerinden. Yazılanlar bağ olur birbirine,  uc uca eklenir dize olur sözlerinde. İnsan bir kez kenetlenmeye görsün yüreğiyle, ne binler ne milyonlar çözer kenetlenmiş elleri.

İnsan bir kez gerçeği görmeye görsün, yalanlar ufalır yokolur gözünde. İnsan bir kez anlamasın kalpten kalbe geçen köprüleri, bir daha kimse yıkamaz.

İnsan ezildikçe, insan hor görüldükçe, insan önemsenmedikçe ve insanın sınırları sürekli çizildikçe, daha bir doğrulur.

       İnsan bir kez en ağırını yaşamışsa acıların, ikincisi dokunmaz. 

İnsan sağa sola kaçışmak zorunda kalmışsa bir kez şehrin ortasında, en güvendikleri tarafından kovalanmışsa, bir daha kaçmak gelmez aklına.

     İnsan, varlığı yok sayıldıkça çoğalan, görünmez oldukça görülen, kalıplara sıkıştıkça taşan bir varlıksa, hangi insanoğlu değiştirir bu düzeni.

İnsan gönülden gelen sözlere eyvallah derken, öfkeyle yönelen sözlerden medet ummaz. 

İnsana insanca yaklaşan herkes kalbindeyken, diğerleri en yakınında da olsa kalbine dokunamaz.