Kalbimi kontrol için  gittiğim İstanbul’da iki dostumun vefatını öğrenince bu defa da  ciğerim  yandı. Nasıl yanmasın ki, Muharrem Seri ile ilkokulda birlikte okuduk. 50 yıl önce başlayan dostluğumuzu örnek bir arkadaş olarak  bugüne kadar da sürdürdük.  Ölüm haberini aldım. Tetkiklerim sürdüğü için cenazesine katılmam mümkün değil. Ağabeyine ve kardeşlerine  telefonla ulaşarak acılarını paylaşıyorum. Aramızdan erken ayrıldın Muharrem  diye kara kara düşünürken, bu defa da kadim dostum, arkadaşım Doktor Fuat Erdemir’in kalp krizi geçirdiğini  öğreniyorum. Acilen alındığı  by- pas ameliyatının seyrini   telefonla dakika dakika takip ediyorum. Hatta bir umuttur diye  İstanbul’dan Ordu Devlet Hastanesi ile irtibat kurması için Prof. Dr. İsmet Dindar’dan da yardım talebinde bulundum ama maalesef sevgili dostumuzu kaybettiğimizi öğreniyorum. Binlerce kişiyi üstün bilgisi ile tedavi etmiş, yaralarına merhem olmuş Dr. Fuat kardeşimiz ne yazık ki,  kendi hastalığını hiçe saymış, hastalarına da çok fazla hassasiyet göstermiş. 

İstanbul’a kalbimi kontrol  için gittim ama bir de ciğerim yanarak geri döndüm.

Seri ve Erdemir’in ilçede yapılan cenaze törenine binlerce kişi katılımış. Bu da demek oluyor ki, yapılan iyilikleri, güzellikleri hiç kimse unutmuyor. Ruhunuz şad, mekanınız cennet olsun sevgili dostlarım. Sizi hiç ama hiç unutmayacağız...