Geçen yıl yılbaşı sayısına denk gelen hafta yazımı yukarıdaki satırlarla bitirmişim. 

Peki ama, gurur duyacağımız anılarla süslü bir 2012 yılı geçirebildik mi? 

Bu soruya içtenlikle ve haykırarak evet demeyi çok isterdim. Üzgünüm, ne 

ülke bazında ne de kişisel olarak bu soruya evet yanıtını veremiyorum.

 

Ülke bazında veremiyorum, çünkü: Ne spor alanında, ne siyasi alanda ülkemi bir adım öne çıkaracak bir hamle göremedim. Tam aksine kavgalı olduğumuz ülkelerin sayısı arttı. Nerede ise aramızın açık olmadığı hiçbir komşumuz kalmadı. Yurtta barış, dünyada barış diyen Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk’ün kemiklerini sızlattık. İthalat-ihracat dengelerinde arzu edilen olumlu gelişmeleri sağlayamadık. Spor alanında ulusal takımımız nerde ise daha ilk maçlarında 2014 hayalini rafa kaldıracak duruma geldi. Kulüp takımlarımızdan iki tanesi dışındakiler daha ilk karşılaşmalarında Avrupa Arenalarından el sallayarak uzaklaştılar. 

Kişisel olarak da; 2012 yılının gurur duyulacak anılar yerine beklenmedik acılarla dolu geçtiğini söyleyebilirim. Daha önce bir yazımımda da değinmiştim 2012Mayıs ayından 2012 Ekim ayına kadar geçen 5 aylık süre içinde akraba olmamakla beraber akrabadan daha yakın hissettiğim 7 sevdiğimi kaybettim. 

Birkaç gün sonra 2013 yılına adım atacağız. Umuyor ve arzu ediyorum ki 2013 yılı geçtiğimiz yılın tüm acı anılarını unutturur. Elbette gidenleri geri getirmeyecektir. Ancak ülkenin refaha ulaşması, iç ve dış ticaret dengeleri, sportif başarılar, insanların mutlulukları, sağlıklı toplum yapısı ve son yıllarda başını alıp giden eşe karşı şiddetin azalması herkes gibi kaybettiklerimizi de mutlu edecektir. Geçen yılın övünülemeyecek gelişmelerine karşın pozitif düşünülmesinden yanayım. Son iki rakamı 13 olmasına karşın 2013 yılının herkese sağlık ve mutluluk getirmesini diliyorum. 

Umarım herkesin ağzı kulaklarında, ekonomik sıkıntılardan, sağlık problemlerinden uzak olduğu bir yıl olur, 2013 yılı… Bu dileklerle herkesin 2013 yılını kutluyor, 2013 yılına merhaba demek istiyorum.