Üreticilerin bir yıl sezonunu bekledikleri fındıktan bu yıl da bekledikleri fiyatı alamayınca bütün hayalleri yıkıldı.

Gazetemizin köşe yazarı M. Şeref Kibar,  hemen hemen her hafta yaklaşık 5  aydır bıkmadan usanmadan fındık konusuna değinerek çözüm yolları arıyor.

Sn. Kibar konuyu öyle yerlere getirdi ki, milletvekillerini,  bakanları, odaları, borsaları da işin içine sokarak birlikte çözüm yolları aramaya başladı.

Gelinen noktada bir arpa boyu kadar ilerleme olmadığını gözlemledim.

Fındığın geçtiğimiz sezon sonunda kilosunun 8 liraya kadar çıktığını, şu anda ise 4.50’den işlem gördüğünü söylediğimiz zaman fındığın para etmediğini üreticinin de sıkıntı içerisinde olduğunu  söylemek için müneccim olmaya gerek yok.

Ben şahsen, önce ilçedeki yöneticilerin birlik oluşturup, nelerin yapılacağı doğrultusunda karar alıp, aldıkları kararı çevredeki ilçelerle, daha sonra da Ordu’daki yöneticilerle birlikte geniş katılımlı bir toplantı düzenleyerek  sorunu masaya yatırmalı, alınan kararları Ankara’daki ilgili bürokratlara aktarmalarını beklerdim.

Şu ana kadar  beklediğim gibi sonuç alınamadı. Ama bundan sonra da alınmayacak anlamına gelmez.

Bu gelişmelerden  çıkan sonuç en azından benim anladığım, herkes halinden memnun görünüyor. Demek ki, fındığın alt yapı masrafları  (Gübre, tırpan, amele, vs.)  çıktıktan sonra üreticinin eline geçen ücret yeterli ki, hiç kimsede bir hareket yok.

Ama konuşmaya gelince, bugün nereye giderseniz gidin, lafın bir yerde fındık fiyatına geldiğine şahit olacaksınız. Ama bu laflar sadece orada kalıyor. Benim şahsen bir fındık bahçem  yok; ama olan arkadaşlardan dinlediğim kadarı ile durum yukarıda yazdıklarımdan ibaret.

Kısaca özetlersek, üretici kendi sorununa yeteri kadar sahip çıkmıyor. Ya da çıkamıyor...