Fakat ne hazindir ki, gereken yapıldıkça, bir haber daha geliyor, sonra bir kötü haber daha. Bir türlü kurtulamıyoruz bu gerekenlerin yapıldığı girdaptan. Özellikle son yıllarda giderek artan bir çatışmanın ve kaosun içindeyiz. Olağanüstü halin sözde olmadığı, aslında yeniden yaşandığı bir dönemdeyiz. Üstelik ülkemizin güney sınırındaki savaş da çok yakınımızda cereyan etmekte. Bu savaşa karşı gösterilen politik tavır da güven verici ve tutarlı değil.

Terörle mücadelenin kararlılıkla yapıldığı söylenirken, şu an yaşanan birçok olayın bir sonraki gün unutulduğu ve aynı hataların yeniden yapıldığı görülmekte. Ergenekon ve balyoz davalarıyla tutuklu birçok askeri yetkilinin olduğu ve bunların birçoğunun üst düzey görevlerde olduğu da göz önüne alınırsa, mücadelenin askeri kanadında büyük sıkıntılar olduğu ortada.

 

Mücadelenin demokratik ve politik kanadında ise açılım söyleminden başka hiçbir ilerleme kaydedilmedi. Sadece konuşuldu ve ne konuşulduğu dahi bilinmedi. Ülkenin doğusunda aynı ekonomik sıkıntılar, aynı demokratik haklar istemi devam etmekte. Bir Anayasa üzerinde dahi uzlaşılamadı. İktidar Partisinin, acil çözümler yerine, kendi siyasi ideolojisini sağlamlaştıracak bir Anayasa yapma isteği, uzlaşmayı engelledi. Ortada somut olarak atılan bir tek adım yok. Aksine, KCK davaları ve tutuklamaları ile, demokratik ortamın etkilerinden iyiden iyiye uzaklaşıldı. Düşünce ve yazma özgürlüğü kısıtlanarak, basının ve kimi kitapların, saldırıların bir uzantısı olduğu bile söylendi. Olanı görmek zorlaştı.

 

              Siyasi liderlerimiz de şimdilerde, yine başka bir ülkenin, başka bir kıtanın sorunlarıyla uğraşmak için yine uzaklardalar. Gittikleri ülkede dünyanın gözünü oraya çevirmesini sağlıyorlar. Bölgede insanlık dramı yaşandığını söylüyorlar. İnsan bu durumda ne diyeceğini şaşırıyor. Elbette o bölgede bir dram yaşanıyor olabilir de, insan kendi ülkesinde yaşanan tüm bu dramlara arkasını dönüp, dünyaya gözünü kapatıp, nasıl oluyor da başka ülkeler ile ilgilenmeye gidebiliyor. Her gün ateş düşen, her gün acıların kol gezdiği bu ülkeye, dünyanın ve sizlerin gözü ne zaman değecek kimbilir. Belki de saklı kalır acılarımız kendi içimizde kimbilir.