Ceyhun Atıf KANSU’nun DÜNYANIN BÜTÜN ÇİÇEKLERİ
Değerli okur, Ceyhun Atıf KANSU’nun
DÜNYANIN BÜTÜN ÇİÇEKLERİ İsimli
şiirini Van -Erciş’te ve görevi başında hayatını kaybeden öğretmenlerimize
ithaf ediyorum.
“Bana çiçek getirin dünyanın bütün çiçeklerini buraya getirin.” ( Hayatını kaybeden öğretmenin son sözleri)
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Bütün çiçekleri getirin buraya,
Öğrencilerimi getirin, getirin buraya,
Kaya diplerine açılmış çiğdemlere benzer
Bütün köy çocuklarını getirin buraya,
Son bir ders vereceğim onlara,
Son şarkımı söyleyeceğim,
Getirin, getirin … ve sonra öleceğim.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Kır ve dağ çiçeklerini istiyorum.
Kaderleri bana benzeyen,
Yalnızlıkta açarlar, kimse bilmez onları,
Geniş ovalarda kaybolur kokuları …
Yurdumun sevgili ve adsız çiçekleri,
Hepinizi, hepinizi istiyorum; gelin görün beni.
Toprağı nasıl örterseniz, öylece örtün beni.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Afyon ovasında açan haşhaş çiçeklerini,
Bacımın suladığı fesleğenleri,
Köy çiçeklerinin hepsini,hepsini.
Avluların pembe entarili hatmisini,
Çobanyastığını, peygamber çiçeğini de unutmayın.
Aman, Isparta güllerimi de unutmayın;
Hepsini, hepsini bir anda koklamak istiyorum.
Getirin, dünyanın bütün çiçeklerini istiyorum.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Ben köy öğretmeniyim, bir bahçıvanım,
Ben bir bahçe suluyordum gönlümden,
Kimse bilmez, kimse anlamaz dilimden,
Ne güller fışkırır çilelerimden,
Kaşıdır, hayattır, emektir benim güllerim,
Korkmadım, korkmuyorum ölümden.
Siz çiçek getirin, yalnız çiçek getirin.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Baharda Polatlı kırlarında açan,
Güz geldi mi Kafdağı’na göçen,
Yörükler yaylasında, Toroslar’da eğleşen,
Muş ovasından, Ağrı eteğinden,
Gücenmesin, bütün yurt bahçelerinden
Çiçek getirin, çiçek getirin, örtün beni.
Eğin türkülerinin içine gömün beni.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
En güzellerini saymadın çiçeklerin,
Çocukları, öğrencilerimi istiyorum.
Yalnız ve çileli hayatımın çiçeklerini…
Köy okullarında bazen gizli ve sessiz,
O bakımsız, ama kokusu eşsiz çiçek.
Kimse bilmeyecek seni, beni kimse bilmeyecek,
Seni, beni yalnızlık örtecek, yalnızlık örtecek.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Ben mezarsız yaşamayı diliyorum.
Ölmemek istiyorum, yaşamak istiyorum,
Yetiştirdiğim bahçe yarıda kalmasın,
Tarumar olmasın istiyorum, perişan olmasın.
Beni bilse bilse çiçekler bilir, dostlarım.
Niçin yaşadığımı ben onlara söyledim.
Çiçeklerde açar benim gizli arzularım.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum.
Okulun duvarı çöktü, altında kaldım,
Ama ben dünya üstündeyim, toprakta,
Çile çektim, yalnız kaldım, ama yaşadım.
Yurdumun çiçeklenmesi için daima yaşadım.
Bilir bunu bahçeler, köyler, kayalar bilir.
Şimdi sustum, örtün beni, yatırın buraya,
Dünyanın bütün çiçeklerini getirin buraya.
.jpg)
