Karadeniz de birgün
Karadeniz de birgün
Nisan ortası,
hala güneş yok,
ay bulutların arkasında,
yıldızlar kaybolmuş,
karamsar olmamak mümkün değil,
sessizim, aval aval bakınıyorum.
Rüzgar eksik kalmaz,
denizi kabartır, içim gibi,
cise ince, kalın,
usul usul,
uslu uslu ıslanıyor ve üşüyorum.
Sahilde,
gençler ve tek tük yaşlı,
kendilerini bırakmış,
küfürleri bırakmamış,
ikindi vakti, akşamlanıyorum.
Üstelik,
Japonya’da olanlar geliyor,
tanrının gazapları üst üste,
doğa ve insan alt alta,
şaşkınım, dudaklarım kuruyor,
ağlayamıyor, unutamıyorum.
Akşam haberler,
cinayet zamanı,
cinnet anı,
sapla samanı ayıramıyor,
uykularım kaçıyor, gamlanıyorum.
Not : Güzel şeyler çıkmıyor işte napim..
Opr. Dr. Mehmet YEREBASMAZ