HASTASINI ÖZEL MUAYENEHANESİNE YÖNLENDİRENLER
HASTASINI ÖZEL MUAYENEHANESİNE YÖNLENDİRENLER
Şimdi gel de yazma… Psikolojik sorunlarından dolayı Devlet Hastanesi’ne başvuranların özel muayenehanelere yönlendirildiklerini duyuyoruz.
İlkeli bir psikiyatristin taşıması gereken özellikler hastasıyla insan insana ilişki kurup ona koşulsuz ilgi göstermesi gerekir. Sırf muayene ücreti alabilmek için onları psikolojik yönlendirmelerle özel muayenehanelerine davet etmek doktorluk adabına ne kadar yakışır?
Kendilerine başvuran hastalar hastane güvencesinde değil de özel muayenehanelerde iki kutu ilaçla tedavi edildiklerini ve bu yönlendirmeleri doktorlarının yaptıklarını söylemektedirler.
Hastasını sadece ilaca terk edip ayda bir doz ayarlaması yaparak ruhsal sorunların çözüleceğini düşünmek ve hastalarıyla yakından ilişki kurmak yerine hastanedeki zamansızlıktan şikâyet ederek hastalarını dolaylı olarak kendi özellerine yönlendirmek o hastaların psikolojik rahatsızlıklarını daha da tetiklemiş olmuyor mu?
Bu gün kaygı ve çökkünlük giderici ilaçlar olduğu iddia edilse de hasta üzerinde hiçbir araştırma yapılmadan reçete edilmesi de hem ne kadar doğrudur?
Konunun vahameti ortada… Buna rağmen bu yazdıklarımdan gocunacak olanlar umarım kendilerini gösterirler.
Bu güne kadar ilaca terkedilmiş kaç hastaya terapi uygulanmıştır bilmiyoruz. Bilmek isteriz.
Depresyon, cinsel bozukluklar, çocukluk çağı bozukluklar ve şizofrenik bozukluklarda ilaca cevap vermeyen kaç hasta tedavi yöntemiyle tedavi edilmiştir.
12 yaşında tikleri olan bir çocuğu prozac’la tedaviyi denemek, bir başka psikolojik sorunlu hastayı dolaylı söylemlerle özel muayenehanesine davet etmek sanırım doğru bir yöntem olmamalı…
Görünen o ki; hastalara uygulanan bu tür yöntemlerin sözümona doktorlar tarafından onur ve hizmet zevki vermeyen mekanik, ticari bir ilişki ve rol içerisinde olduklarını göstermektedir.
Böyle karamsar bir girişle diğer doktorlarımızı da konuyla ilişkilendirmek gibi bir niyetim yok. Niyetim sözüm ona doktorların saygılı mesleklerinin sınırlarını bilmeleridir.
Bir psikiyatrist olarak ben nerede duruyorum denmelidir. Yalnızca bir meslek olarak değil, hastalarının hayatta duruş biçimlerinin de farkında olmaları gerekir.
Biliyorum ki; bu yorumlarım karşısında asabi bir savunmaya geçecek olanlar olacaktır. Ancak şapkalarını önüne koyup bir kere daha düşünmelerini öneririm.
Hasta doktorunu kızdırmak istemez. Yardıma muhtaçtır. Çünkü sorunları vardır. Ama söğüşlenecek aptal değildir.
