İNSANA ÖNEM VERMEDİK

Facebook'ta Paylaş

 İNSANA ÖNEM VERMEDİK

İnsanoğlunun hata yapması kaçınılmazdır.
“Beşer şaşar” ve “Hatasız kul olmaz” özdeyişlerimiz bariz olarak durumu ortaya koymaktadır.
Hatalarımıza zemin hazırlayan birçok özelliklerimiz vardır. İhtiras, haset, cimrilik, gurur, öfke, kin, nefret, intikam vb gibi insanı her an büyük yanlışlara sürükleyen olumsuz yönlerimiz, hayatın belki de büyük bir bölümünde etkili olmaktadır.

Yaradılışımızdan kaynaklanan bu özellikler nedeniyle insanoğlu, hayatın her alanında eğitime muhtaçtır. Eğitimse sadece okulla sınırlı değildir.
Birçoğumuz okul bittiğinde eğitimin de sona erdiği yanılgısına düşer. Oysa hayat öylesine sürprizlerle ve bilinmeyenle doludur ki; bu açığı okulla kapatmak imkânsızdır.
O halde doğumdan ölüme kadar eğitime muhtaç olduğumuz gerçeğini görmezden gelemeyiz.
Dostu da düşmanı da kendi içinde olan insanoğlu, bu iki unsuru başka yerlerde arama gafletine kapılmamalıdır. İç dünyanıza iyice bakarsanız, orada bir hazinenin veya sorunlar yumağının yattığını rahatlıkla görebilirsiniz.

Kendi iç yolculuğuna yeterince önem vermeyenler, sorunun kaynağını yine kendisi dışında aramaktadır. Yapılan en büyük hatalardan biri budur.

Eğitim yoluyla iç dünyasındakileri yoluna koyamayanların, kendisine ve çevresine sürekli sorun çıkardığını ve bunun bazen toplumun geniş bir kesimine de yansıyabildiğini yaşadığımız dünyada sıkça görmekteyiz.
İnsanın olduğu her dönemde aşılmaz sorunlar olduğu gibi, yaşanası güzelliklere de rastlamak mümkündür. Güzelliklerin daha fazla yaşanabilmesi, hiç şüphesiz insanın kendi iç disiplinini sağlamasıyla mümkündür.

Kendisine zaman ayırmayan ve yeterince ilgilenmeyenler, işin kolayına kaçmayı tercih etmekte her hangi bir sakınca görmemişler ve suçu başkalarına atarak rahatlama yolunu seçmişlerdir. Sorunun kaynağını oluşturan kişi olarak ayan beyan görünmelerine rağmen, içinde bulunduğu durumun farkına varamamışlar, fark etse bile kolayı seçmesi nedeniyle başkalarına kulak asma cesaretini gösterememişlerdir.
Toplumda belli makamlara gelen ama otokontrol noktasında iç terbiyesini kemale erdiremeyenlerin topluma verdiği zararlar, ciddi sarsıntılara yol açmaktadır.

Zaten az gelişmiş toplumlarda, bireylerin de aynı düzeylerde seyrettiğini söylemek zor olmasa gerek…

Ülkemizin içinde bulunduğu en büyük sorunun ekonomi olduğunu biliyoruz. Oysa bu bir yansıma mıdır? Yoksa gerçekten sorunun kendisi midir?
Fabrika istiyoruz. İstihdama yönelik iş yerlerinin artmasını istiyoruz.
Elbette bunları istemekte sonuna kadar haklıyız.
Fakat bu arada bir başka boyutu yıllardır gözden kaçırıyoruz.
Nedir o? Elbette insana yapılması gereken yatırım…
En büyük bilmece olan insana yeterince yatırım yapıldığını söylemek mümkün müdür?
Bu güne kadar fiziksel ve biyolojik ihtiyaçlarımızın ardına düştük hep…
Oysa ruhsal ve zihinsel ihtiyaçlarımız en az onlar kadar önemliydi.
Tam burada Türkiye olarak, insanımızı ve hatta bireyi ihmal ettiğimizi düşünüyorum.
Ülke olarak; “Bir çocuk değişir, Türkiye değişir.” sloganını gerçekleştiremedik ne yazık ki…
Çünkü insana önem vermedik…
Çünkü kendimize değer vermedik…