ATAM'A
ATAM’A
10 Kasım sabahıDolma bahçe’de
İnledi gemiler, kükredi martılar
Şaşkındı vatandaş, Ata öldü dediler.
Arabalar, trenler,düdükler öttürdüler.
Dağlar mı hıçkırıyordu, neydi bu matemli ses
Bir vatan kalbinde yükselmişti bu nefes
Neden boyunlar bükük, neden yetim herkes
Devri dönen dünyamın ışığı mı söndü yoksa
Ölüm ne kadar munis madem ki, sen ordasın
Bir ecdat cilvesidir, gönüller yasın
Nasıl yürek yanmasın, nasıl göz ağlamasın,
gün batarken tarihin ağarmış saçlarında.
Atam rahat uyu, bizler yine izindeyiz
Kim ne derse desin, ebediyyen gideceğiz.
Zaman gelecek bizler de toprak olacağız
Fakat emanetin ebedi kalacaktır.
