6 yıl devam eden harbin sonunda Almanya’nın teslim olacağını anlayan merhum İsmet İnönü güvenlik konseyine müracatla, almanya’dan harp tazminatı almak için güvenlik konseyini 15. 12 1945 de Kahire’de topladı. Toplantıya gelen Amerika Cumhurbaşkanı Rooswolt ile yardımcısı Elliot, İngiltere Başbakanı Çhurçil ile Rus Lideri Stalin Kahire’de toplandılar. 
 

İlk sözü alan merhum İsmet İnönü, Ben 6 yıldır seferberlik halindeyim. Halkım mağdur oldu. Şu an Almanya’ya harp ilan ediyorum dedi. ilk olarak buna Stalin karşı çıktı. Ben Kızılordu’nun başındayım, yüzbinlerce zayiat verdim. Türkiye tek bir mermi dahi atmadı, asla olamaz dedi. Çhurçil, ruzvelt ve Eliot girer dedi, Stalin kızdı. Yuvarlak mermer masaya bir yumruk vurdu, masa kırıldı. Stalin masayı terketti. Peşinden alınan kararla Türkiye Almanya’ya harp ilan etti. Almanya’nın mağlubiyetinden sonra harp tazminatı da alındı. Almanya’nın teslim olmasından sonra 1921 den 1924 kadar 3 yıl silah altında kalan biz askerler teskere alacağımızı umarken, Genel Kurmay’dan birliklere gelen bir emirle ikinci bir emire kadar terhisler durduruldu. Tüm askeri birlikler bir ay eçerisinde doğu’da iskan edecek dendi. 
 

Biz Trabzon’dan bağlı olduğumuz tümenimiz ile 3 alay  1945 sıcağında Erzurum’a hareket ettik. Sırtımızda 32 kilo çanta, günde 20 km üzerinden 23 gün yürüdük. Erzurum Hasankale’ye ulaştık. Yolculuğumuz sırasında sıcağa dayanamayarak rahatsızlanan 7 askerimiz şehit oldu. Bir ay içerisinde paşalar Mustafa Muhlalı, Hasan Atakan, Salih Omurtak Kutcebe Hasan, birlikleri ile Trakya, Ankara ve Antalya’dan geldiler. Erzurum’da Mareşal Fevzi Çakmak Hastanesi boşaltıldı. 

Bu kadar büyük bir yorgunluğun ve mücadelenin sonunda öğrendikki; Türkiyenin 6 yıl süren seferberliğinin, Türkiye’yi zayıf düşürdüğüne inanan Ermeniler, dünya ermenilerinin  ve Rusya’nın da desteğiyle Doğu sınırımıza askeri yığınak yapmışlar.
 

Ya 7 il verin yada gelir biz alırız diyerek bize nota vermişler. 

Şimdi soruyorum, bu Ermeniler yüzünden binlerce asker birer yıl fazla askerlik yapmıştır. 4 ay boyunca askeri birliklerin Doğuya gelmesi, çadırlarda kalması, sabaha kadar nöbet tutması, yapılan masraflar verilen şehitlerin hakları nerede kaldı. Bu olayı hiç bir gazetede okumadım, meclis kürsüsünde dinlemedim. Hiç bir muhalefetin tenkitlerini duymadım. Lütfen bu kapılar açılırken, tavsiyeler verilirken merhum Cumhurbaşkanımız İsmet İnönü’nün Almanya’dan aldığı tazminat gibi, biz de Ermenistan’dan tazminat almalıyız görüşündeyim.