Son yıllarda; tembelliği ve çalışmamayı alışkanlık haline getirmiş ve gelen yardımlarla geçinmeyi benimsemiş olan; iş aramak, iş bulmak, meslek öğrenmek, çalışmak gibi bir dertleri olmayan, sürekli başkalarının yardımını bekleyen, gelenlerle yaşayan bir kitle yaratıldı!… 

Bu gruptakilerin; çalışmak ve fakirlikten kurtulmak gibi bir dertleri ve çabaları olmadığından, oturur sadece sadaka beklerler, kendilerine yardım adı altında verilen diğer insanlarında haklarını almaktan rahatsız olmazlar ve bunu kendilerine verenlerle karşılıklı oy menfaat ve saadet ilişkisi kurarlar. 

Bu kesim(yaşam) son yıllarda sürekli desteklenerek çoğaltılmaktadır. Bu kesim; “Bunlar giderse bulgur pirinç veren de kalmaz diyerek yola devam diyorlar.... “

Söz konusu yaşam toplumu; asalaklığının yanında kaypak ve şantajcılığa doğru tehlikeli bir yere götürür… 

İşçilerin, memurların çalıştıkları halde emeklerinin karşılığının verilmeyip yoksullaştırılmaları, emeklinin ezildiği, esnafın yüksek vergiler ve sigorta pirimleri altında kıvranmaları, gerçek üreticilerin, çiftçinin yüksek girdi maliyetleri ile tarlalarına küstürülmeleri tembelliği ve asalaklığı teşvik edecektir… Bunu engelleyebilmenin tek yolu; çalışanların emeklerini koruyucu ve emeği çalışmayı özendirici bir düzen yönetim anlayışıdır!…

Ama Tembeller iyi örgütlenirler her zaman; “eğer çalışanlar emeklerinin karşılığını alırsa bana da fazla bir şey kalmaz, rahatımız kaçar…” diye bilinç altların da düşünceler üretip tüm hak arayanları da kendilerine düşman-rakip olarak görürler!... 

Ben çalışanların emeklerinin karşılığını alabildiğinde “işçiler-memurlar çalışsın ben yiyeyim” diyen ve esnerken ağızlarını kapatmak yerine göbeğini kaşıyan tembellerinde çalışmak zorunda kalacakları günleri özlüyorum!.... 

 

"DÜNYANIN HİÇBİR YERİNDE, HİÇBİR ÜLKESİNDE TEMBELLERLE KALKINAN TEK BİR ÜLKE BİLE YOKTUR"........

 

++++++++++++++++++++++++

"YUMURTAYI ÇALAN ÖKÜZÜDE ÇALAR... " Fransız atasözü.