Karadeniz’in düğün ayı Ekimdi önceleri. Bölgemizin tek geçim kaynağı olan fındıktan elde edilen gelire bağlardı bütün bölge geleceğini. Düğünler o zamana denk getirilirdi....

Mahsul görülür, masrafa girerdi aileler...
 

Son yıllarda emek rağbet görmedi, bütün çabalara rağmen fındık değer kazanmadı. Her sene bir önceki seneyi aratacak duruma geldi. Karadeniz’in insanı fındığa küstü. “Küstü de fındığı bu duruma  getirenlere asla küsmedi” veya küstürüldü...
 

Ekimi beklemenin anlamı yok artık. Yoğun bir şekilde Haziran ve Temmuz neredeyse düğün ayı oldu, hafta sonları yetmez oldu hepimize...R00;Bir gecede 4-5 düğün birden... 

Hayallerine koşan gençlerin ve onları sevgi, heyecan ve hüzünle izleyen ailelerin misafiri olmak tabi ki vazifemiz. 
 

Evden çıktıktan sonra uzak yakın fark etmez, hepsi bir derlerse de inanmayın dostlar, mesafeler uzadıkça... Eh zor işte...
 

Kızlarımız çok güzeldi çok. Ben onları göçmen kuşlarına benzetiyorum. Uçuyorlar yeni bir hayata doğru.  Dilerim Tanrı’dan yuvalarının temeli sağlam, uzun ömürlü, saygı ve sevgi dolu olsun... Bereketli olsun...
 

2 kızını uzaklara gönderen bir anneden bu hafta böyle bir yazı çıktı...

Uzaklarda yavruları olan bütün annelere selam olsun...
 

Görenleriniz olmuştur da henüz bilmeyenlere duyurmak isterim.

Bolaman’da Haznedaroğlu Konağı hizmete açılmış. Biz ailecek çok beğendik. Kapıdan başka bir yaşanmışlığa adım atmak çok hoş bir duygu.
 

Teşekkürler sevgili kardeşim sn. İsmail Yalçın ve bütün ekibine...