Bir insan düşünün ki, yüreği sevgi dolu...

Bir insan düşünün ki,  merhametli...

Bir insan düşünün ki, hayırsever, yardımsever...

Evet evet, Fatsa’nın İlhan ablasını yazmaya çalışıyorum.
 

Çalışıyorum, diyorum. Çok iyi biliyorum ki, onu yazmaya kelimeler kifayet etmez, edemez...

Ne zaman karşılaşsanız karşılaşın, yüzündeki sevgi, gülümseme hep aynıydı. Bir insan düşünün ki,  karşısındakine, etrafındakilere her zaman  her zaman pozitif enerji  ile yaklaşmış.
 

İşte bu içindeki insan sevgisi sayesinde de Fatsa Yardımsevenler Derneğinin kurucu üyesi olmuş, başkanlığını yapmış, ilçemizdeki yoksul kişilerin derdine derman olmaya çalışmış.

Önemli sayıda öğrenciye özel burs verererek okumasına yardımcı olduğunu  yakından tanıdığım için bilenlerdenim. 
 

Bunlar yeterli mi İlhan ablamızı övmek için. Asla.

En sıkıntılı halinizle yanınıza gidip sohbet etseniz, inanıyorum ki,  o sohbetin sonucunda rahatlamış olarak yanından ayrılırdınız. Demek ki, bir çoklarımızın derdini dinleyip, içine atmış, ser vermiş, sır vermemiş, ve sonunda da kalbine yenik düşmüş.
 

Aramızdan ayrılmadan önce eşimin de aralarında bulunduğu el işi saatları kursuna girmiş, kurs öğretmeni emekli öğretmen Fatma Varnalı ‘nın verdiği örnekleri başarı ile tamamlamış, kurs bitirme belgesini de yapılan bir törenle almıştı.
 

O günü hatırlıyorum da, o kadar memnun o kadar mutluydu ki, anlatamam. Tüm sitedeki  ve mahalledeki arkadaşları ile 8 ay boyunca iç içe olmuş, doyasıya sohbet etmişti. Gündüz ve akşam yapılan programda da yaptıkları el işlerini tanıtırken gözlerinin içi gülüyor, mutluluktan uçuyordu. Kurs arkadaşları ile birlikte opjektifimize poz verirken, nereden bilebirdik ki, yakın dost, arkadaş ve sitedeki komşuları ile birlikte son fotoğrafı olsun. 
 

Toprağın bol, mekanın Cennet olsun İlhan ablacığım. Seni hiç ama hiç unutmayacağız...