Bu işe on yaşında çırak olarak başladığını ve askere gidene kadar aynı ustanın yanında çalıştığını anlatan Boru, askerden geldikten sonra kendi iş yerini açarak takım elbisenin yanı sıra şapka da diktiğini belirtiyor. Rıza Boru, mesleğinin sona ermesinden korkuyor: "Benden sonra bu mesleği devam ettirecek yok. Bugüne kadar diktiğim şapkalardan memnun olmayana rastlamadım. Artık eskisi gibi şapka dikmiyoruz. Şapka giymekten zevk alan kişiler bizi arayıp buluyorlar. Biz de isteklerine göre şapka dikiyoruz. Polis ve asker şapkası çok diktim. Sonra devlet kendi vermeye başladı. Bizim iş temelli öldü. Şimdi kasket yapıyorum başka bir şey yaptığım yok. Kasket giymeyi seven vatandaş gelip yaptırıyor. İşlerimiz her geçen gün daha da kötüye gidiyor. Köylüler de artık eskisi gibi kasket giymiyorlar."dedi.

    

Elinden geldiği, ömrü yettiği müddetçe işini yapacağını vurgulayan Rıza Boru, "Yaptığım işi severek yapıyorum. Küçük dükkanımda zaman geçiriyorum. Gelen müşterilerim bizde bulunan kumaşlardan tercih ediyor. Ölçüsünü alıyor, kasketini dikiyorum. Kasketin tanesi 20-25 liraya geliyor. Çok pahalı da değil. Yıllardır bizim diktiğimiz kasketle dolaşıp, yenisini diktirmeye geliyorlar.” diye belirtiyor.

 

Şapkalarını hala eski makinelerle diktiğini belirten Boru, sözlerini şöyle tamamlıyor: "Makinemi yıllardır kullanıyorum. 10 yaşında başladığım mesleğimi yapabildiğim son ana kadar yapacağım. Şimdiki gençler iş beğenmiyor. Çırak yok, iş öğretemiyoruz. Her şey hazır. Eskiden büyüklerimiz meslek öğrensin diye çocuğunu bir ustanın yanına verirdi. Şimdi yok. Artık bizim de yapacak bir şeyimiz yok.”dedi