Osmanlı döneminde meydan ve çarşı gibi halkın fazla rağbet ettiği yerlerde sokak satıcıları dediğimiz esnaflar günün vazgeçilmezleri arasındaydı. Bunlar içinde özellikle yaz aylarında göze çarpan esnaf seyyar şerbetçilerdi. Seyyar şerbetçiler sırtlarına aldıkları güğüm şerbetliklerle ve bellerine doladıkları bardaklarıyla sokak aralarında dolaşırlar, musluğu üstünden kıvrılan güğümün ağzını hafifçe eğerek şerbeti bellerine doladıkları bardaklara boşaltırlardı. Kimi “Şerbet var şerbet! Buz gibi buz! Otuziki dişe keman çaldırır!” diye bağırır kimi de sadece bardaklarını şakırdatmakla yetinirdi.

Kayırıcı bu işi yapmaktan zevk aldığı belirterek: “Daha birkaç gündür bu işi yapıyorum: Eğer Fatsa halkı ilgi gösterirse artık meslek edineceğim. Şerbet bizim yüzyıllardır kültürümüzde olan bir içecek. Ben de hem kültürümüzü yaşatmak hem de ekmek paramı kazanmak için Osmanlı şerbeti satıyorum. Fatsalıların ilgi göstereceğine inanıyorum” dedi.